Terugblikje naar Op Wolkjes Feest!

Enkele weken geleden was het dan EIN-DE-LIJK zover! Ons (door Corona) uitgesteld Op Wolkjes Feest, waarnaar we zo hard hadden uitgekeken! Door Corona konden we deze feestelijke dag begin dit jaar helaas niet laten doorgaan, maar ZONDAG 11 JULI maakten we dat hélemaal goed!

Met veel liefde en plezier organiseerde ik deze feestelijke dag!

Enkele lieve baby’tjes kwamen samen met hun mama en papa genieten van een heerlijk rustgevende sessie hydrotherapie, smulden van allerlei lekkernijen waaronder de heerlijke koekjes en cupcakes van Tarteline en namen een leuke GOODIEBAG mee naar huis!

Ook de allerliefste vriendinnen, kennissen, vroedvrouwen, familie.. kwamen eens piepen en deden een babbeltje met ons. Oh, wat was dit fijn! Van Fotofabriek mocht ik enkele retroprints bestellen, als herinnering aan deze fijne en feestelijke dag. Deze kan je hieronder nog even bewonderen.

Ook graag mooie herinneringen laten printen? Neem dan eens een kijkje bij:

www.fotofabriek.nl/
www.fotofabriek.nl/foto-afdrukken/
www.fotofabriek.nl/fotoboek-maken/

Geboorteverhaal Léonie

Afgelopen week was het ‘World Doula Week’ en als apetrotse Doula mocht ik dat dit jaar al voor de tweede keer meevieren! Dat ik deze week dan ook mijn tweede geboorte mocht begeleiden, maakt dat echt helemaal geslaagd voor mij! Toen er, ergens midden december, een mailtje van de mama van Léonie tevoorschijn kwam, sprong ik een gat in de lucht – want ein-de-lijk kon ik nog eens uitkijken naar een nieuwe geboorte! Als beginnende Doula, in een regio waar dit nog niet zo bekend is én in coronatijden,  is het niet echt evident om snel te groeien in wat ik op vlak van geboortebegeleiding doe. Begin januari zag ik haar voor het eerst, en maakten we kennis in mijn gloednieuwe praktijkje. Met haar pittig parcours van onder andere een IVF-traject, en het feit dat ze er helemaal alleen voor zou staan op het moment van de geboorte, maakte voor haar dat een Doula waarbij ze zich echt 200% op haar gemak zou voelen echt een heel belangrijk dingetje was. Ze liet het even bezinken, en dacht nog eens na over eventuele andere Doula’s met wat meer ervaring als mij, maar kwam uiteindelijk toch weer terug bij mij terecht, want blijkbaar had ik met mijn eigen krachtig verhaal van het afgelopen jaar indruk gemaakt bij haar. We zagen elkaar niet meer in real life (danku, corona) en in tussentijd werd ze door haar vroedvrouw goed voorbereid op wat er zou komen. We belden elkaar nog wel, en stuurden dagelijks berichtjes. Geboortewensen werden uitvoerig besproken en concrete afspraken werden gemaakt. Op donderdag 25 maart zou ze ’s avonds binnen gaan in het ziekenhuis om ’s anderendaags ingeleid te worden omwille van een hoge bloeddruk en verkalking van de placenta. Ik keek er naar uit om dit alles weer mee te mogen maken, weer een ervaring erbij! Vrijdag rond 11.30u kwam ik aan in Sint-Augustinus, intussen ging zij door een weeënstorm en besloot ze – ookal wilde ze dat oorspronkelijk niet – te kiezen voor een epidurale. Eind augustus ’19 deed ik, toen ik nog student Vroedkunde was, mijn tweede stage op de materniteit in ditzelfde ziekenhuis. Ik keek er naar uit om die ziekenhuisgangen nog eens een keertje te doorwandelen, maar wist op voorhand dat dit ook veel bij mij zou losmaken. Tijdens mijn allerlaatste stage, was ik zowel mentaal als fysiek zo op, en ik merkte hoe langer en hoe meer ik daar toen was, dat ik daar echt niet meer op mijn plaats was. Mijn lijf was op, en ik kon dit niet meer aan. De periode die daarop volgende was hels, maar heeft mij gebracht waar ik nu sta en daar ben ik trots op. Eens aangekomen op de verlosafdeling werd ik als Doula vriendelijk onthaald door een vroedvrouw die oprecht geïnteresseerd was in mijn verhaal. Intussen was de epidurale geplaatst en de rust weergekeerd in verloskamer 1. De volgende uren, en uiteindelijk de rest van de dag, bestond uit geduldig wachten en uitkijken naar de volgende controles en hopen op meer ontsluiting. De baby liet lang op zich wachten, was een sterrenkijkertje, maar door (ondanks de epidurale toch) verschillende houdingen aan te nemen draaide ze toch nog in de juiste houding en vanaf dat moment verliep alles een tikkeltje sneller. De zwangere stond alleen voor en kreeg gelukkig de beste zorgen mee van een lieve vriendin die voor haar paraat stond. Zo mooi om te zien met hoeveel liefde zij voor haar zorgde. Om iets voor middernacht was er eindelijk het moment waar we al de hele dag naar uitkeken. 10 centimeter! De vroedvrouw besloot de baby nog eerst even zelf de tijd te geven verder in te dalen, in tussen de gynaecoloog op te bellen, en tijd te nemen om te luisteren naar haar geboortewensen. Zò mooi en fijn dat ze dat ook effectief deden, en er rekening mee hielden op het moment dat het dan eindelijk zover was. Om 0.25u werd Léonie geboren. Een klein meisje van 2,780 kg en 49 cm. Ik maakte, om haar geboortealbum compleet te maken, nog wat fotootjes van Léonie en haar mama samen en liet ze dan met hun tweetjes bekomen van deze pittige reis. Moe maar tevreden wandelde in terug naar de uitgang van het ziekenhuis, met de conclusie dat wat ik nu doe toch écht écht écht MIJN ding is.

BABY FRIE

Naast baby’tjes en zwangere mama’s houd ik ook heel erg van fotografie. En wat heb ik dan geluk dat deze drie dingen zo perfect goed bij elkaar passen!

Wat fotografie betreft heb ik totaal nog geen ervaring. Maar dit is sowieso wel iets waar ik in de toekomst nog over wil bijleren. Vooral geboortefotografie spreekt me heel erg aan. En een opleiding om mooie foto’s te leren maken tijdens een geboorte is zeker iets dat nog op mijn to-dolijstje staat. Omdat ik graag met mijn camera aan de slag ga, en ook omdat dit zeker een meerwaarde zou zijn voor wat ik nu al als Doula doe.

Tijdens mijn workshops en babymassages ben ik vaak tussendoor foto’s aan het maken. Ik hecht daar namelijk veel belang aan en het is leuk om aan de buitenwereld te kunnen laten zien wat ik zoal doe.

Maar af en toe wil ik mij ook volledig kunnen focussen op het fotograferen, en daar was gisteren goed voor.

Erin en haar baby Frie mocht ik al enkele keren verwelkomen op mijn baby yogalesjes en ik ging ook al eens langs bij hun thuis voor een babymassage voor kleine Frie. Toen ik enkele weken geleden een bericht postte met de boodschap dat ik op zoek ging naar een gezinnetje dat ik eens zou mogen fotograferen, was Erin één van de eerste die enthousiast reageerde dat ze dit wel zou zien zitten.

Gisteren was het dan eindelijk zo ver, en mocht ik dit fijne gezinnetje eens voor mijn lens zetten! En, – OH – wat vond ik dit fijn en dit smaakt nog naar (zoveel) meer!

Ik ben heel blij dat we onze fotoshoot gezien de omstandigheden toch gisteren nog konden laten doorgaan. We maakten een gezellige herfstwandeling met leuke foto’s als resultaat.

Veel dank voor Erin en haar gezinnetje om mij keer op keer de kans te geven te groeien in de dingen die ik graag doe!

Liefs

Linde

Geboorteverhaal I – JAY

Elyna & Vincent volgde ik al op van toen hun zwangerschap nog heel pril was. Ik begon hieraan voor een opdracht voor mijn opleiding tot vroedvrouw, en uiteindelijk geëindigd als mijn eerste ervaring als Doula.
Want ik begon hen nog op te volgen vlak voor mijn crash, en ook tijdens en na ben ik dat altijd blijven doen. Hoe moeilijk ik het ook had met mezelf, de zwangerschap van Elyna heeft ervoor gezorgd dat ik iets had om naar uit te kijken. En daar ben ik hen dan ook heel erg dankbaar voor.
Ik ging enkele keren mee met hen naar haar gynaecoloog en zag hun kindje mee groeien. Helaas besloot corona de laatste maanden roet in het eten te gooien en kon ik haar van minder dichtbij verder opvolgen. Ondanks dat hebben we elkaar wel regelmatig berichtjes gestuurd en bereidde ik hen aan de hand van filmpjes zo goed mogelijk voor op de komst van hun kindje.

Doordat we elkaar door de maanden heen wat beter leerden kennen besloot Elyna dat ze mij graag bij haar bevalling wilde hebben. Ik vond dit geweldig, en heb die kans niet laten liggen.
Ik sliep al een aantal weken met een soort ‘vluchttas’ naast mijn bed. Daarin zaten; mijn camera, een boekje om notities te maken, een toelatingsformulier (om mee het ziekenhuis binnen te mogen owv corona). Ik heb hier enorm hard naar uitgekeken en wilde hier absoluut geen seconde van missen. Op woensdag 24 juni (haar uitgerekende datum – wat niemand had verwacht) was het eindelijk zo ver. Ik werd om iets voor twaalf uit mijn bed gezet en om stipt 14.20u kwam dit kleine mannetje op de wereld.
En hiermee is ook mijn eerste ervaring als Doula een feit.. ♡︎
Ik hoop in de toekomst nog meerdere zwangerschappen en geboortes te kunnen bijstaan, want dit is zo geweldig, dit maakt mij gelukkig en dit is wat ik zó graag wil doen ♡︎.

Baby Yoga

Een baby ontwikkelt zich razendsnel, maar elke baby doet dit op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo. Naarmate de baby ouder wordt, zal hij/zij tot steeds meer in staat zijn. Baby yoga is fantastisch om het kind zijn eigen lijfje te laten ontdekken en kracht en souplesse te ontwikkelen. Bij baby yoga ligt de focus nooit op de techniek of prestatie, maar meer op het versterken van de onderlinge band met de ouder en het samenspel.

Tijdens baby yoga kan je het volgende doen:

  • babymassage
  • babywiegen
  • de motoriek van je baby inoefenen via houdingen en spelletjes
  • zelf yoga houdingen aannemen waarbij je je baby betrekt
  • ademhalingsoefeningen uitvoeren waarbij je je baby betrekt
  • samen met je baby tot rust komen via meditatie
  • samen luisteren naar zachte muziek en natuurgeluiden
  • samen energetische oefeningen beleven

Door samen aan yoga te doen versterk je de emotionele band tussen jou en je baby. Je leert je baby beter kennen en je leert beter te luisteren naar zijn of haar ‘taal’. Met andere woorden de non-verbale communicatie tussen jou en je baby wordt duidelijker en meer uitgebreid tijdens baby yoga. Door de liefdevolle aandacht die je je baby geeft tijdens deze hartverwarmende yoga momenten krijgt je een groter besef van geborgenheid en veilig zijn. Je baby voelt dat hij/zij geliefd is en heel erg welkom is in de voor hem of haar nieuwe omgeving. Dit alles heeft een positief effect op het basisvertrouwen van je kind. De basis van waaruit hij of zij vertrekt voor het verdere leven..

Baby yoga heeft ook positieve gevolgen voor het fysieke lichaam van je kind. Het stimuleert de groei en ontwikkeling, onderhoud de soepelheid, laat energie makkelijk stromen, oefent de motoriek in.. Tijdens bepaalde baby yoga oefeningen wordt de hersengroei gestimuleerd. Ook het evenwichtsgevoel van je baby wordt verdiept. Door deze zachte aanrakingen wordt de baby gestimuleerd om zijn/haar lichaam te voelen en te ontdekken.

De taalontwikkeling van de baby wordt aangemoedigd door liedjes en gedichtjes die tijdens de sessies worden gebruikt.

Jij en je baby leren samen, maar ook ieder apart, te ontspannen en tot rust te komen. Voelen wat diep ademhalen is. Voelen hoe het is om liefdevol aangeraakt te worden. Voelen hoe het is om in een rustgevende omgeving te zijn. Voelen hoe het is om je te omringen met zachte liefdevolle energie.

Baby yoga heeft een positief effect voor het slaap- en huilgedrag van je baby.

Kortom; samen aan baby yoga doen is de perfecte quality time om het prille leven van je baby vanuit je hart te ondersteunen.

Deelnemen aan een lesje baby yoga kan vanaf dat je baby 3 maanden oud is tot en met de leeftijd van 1,5 jaar. Een sessie duurt een uurtje.

De Doula

Toen ik tijdens mijn studie Vroedkunde de Doula leerde kennen, sprak mij dat meteen enorm aan. Ik had voordien nog nooit van ‘een Doula’ gehoord, maar ik toonde er meteen enorm veel interesse voor en begon ineens ook aan heel wat opzoek werk hierover. Ik had het op dat moment al vaak lastig met wat mijn gezondheid betreft, vooral tijdens stages liet mijn lijf mij vaak in de steek. Ik was toen al bang dit niet te kunnen blijven volhouden. Ik besloot toen daar op dat moment dat iets in die richting het ideale alternatief zou zijn voor moest mijn lijf het ooit niet meer aankunnen.

Toen ik uiteindelijk in januari mijn Vroedkunde-verhaal heb moeten opgeven, dacht ik meteen terug aan dat doula-idee en die bewuste afspraak die ik toen ongeveer een jaar geleden met mezelf hierover gemaakt had. Het eerste idee dat ik had was om tijdens mijn herstel een (op afstand) opleiding tot Doula te volgen, om dat ‘stilzitten toch echt niets voor mij was’, althans dat dacht ik toen. Ik zou die cursus dan gevolgd hebben, om op de ‘goede momenten’ toch iets om handen te hebben en met iets te kunnen bezig zijn. Het plan was toen nog wel om na een paar maanden ‘rusten’ wel weer met Vroedkunde verder te gaan. Maar; het feit dat ik gelukkig word van creatief met iets te kunnen bezig zijn, zorgt ervoor dat ik mij hier eigenlijk veel beter bij voel. En ik weet nu gewoon dat dit de beste keuze is. Ik voel hoe ik zelf ‘openbloei’ door Doula te zijn, en mijn persoonlijkheid die creativiteit echt nodig heeft. Dat gevoel van mijzelf verder ontplooien had ik tijdens mijn Vroedkunde stages echt totaal niet.

Maar de reden om dit blogbericht vandaag met jullie te delen is eigenlijk niet om jullie mijn eigen verhaal te kunnen vertellen, maar toen ik enkele maanden geleden thuis met dat doula-idee afkwam, wist niemand waarover ik het had. Een Dou-watt?? En aangezien ik deze vraag nog regelmatig krijg, nu dus deze blog.

Wat is een Doula? – Een Doula wordt het best omschreven als een ‘zwangerschaps- en geboortecoach’. Het is een aanvulling op de medische zorg, die bestaat uit praktische en emotionele begeleiding en ondersteuning tijdens de zwangerschap en geboorte. Dit door het geven van prenatale uitleg, indien gewenst aanwezig te zijn tijdens de bevalling en begeleiding tijdens de kraamperiode. Als Doula ben je verantwoordelijk voor het welzijn van de aanstaande ouders. Je mag geen medische handelingen uitvoeren, maar je zorgt voor het sociale en emotionele aspect. Ze creëert als het ware een veilige omgeving voor de vrouw en stimuleert haar om naar haar eigen lichaam te luisteren. Het lichaam van een zwangere vertelt op verschillende manieren tijdens de zwangerschap wat ze precies nodig heeft op welk moment. Op die manier krijgt de aanstaande mama de vrijheid om zichzelf te kunnen zijn en alle emotionele en fysieke spanningen los te laten. Op deze manier ontdekt de vrouw dat zij krachten in zich heeft waarvan ze niet wist dat die bestonden. Als Doula ben je gedurende de hele zwangerschap en geboorte aanwezig, om dit proces te ondersteunen. Ze is er bovendien niet enkel voor de toekomstige mama, maar ook voor de aanstaande papa. Ook voor hem biedt de Doula emotionele ondersteuning tijdens deze bijzondere, spannende en vermoeiende uren rondom de geboorte van hun kindje. De Doula kan ook fysieke steun geven en een comfortzone creëren door bij te staan waar nodig. Al betekent dat soms ook gewoon op de achtergrond aanwezig zijn. De nadruk ligt op het geruststellen, aanmoedigen, het fysieke contact en het comfort bieden aan de toekomstige ouders, zodat ze de geboorte van hun baby op een zo mooi mogelijke manier kunnen beleven.

Waarom een Doula? – De steun die je als Doula kan geven, verschilt duidelijk met de steun die de partner of een andere bekende zou kunnen geven. Haar aanwezigheid werkt geruststellend voor de partner, waardoor die ook veel meer zelfvertrouwen krijgt om persoonlijke steun te geven aan de vrouw. Met een Doula erbij kan de steun voor de mama gedeeld worden. De partner krijgt de kans om mee te doen met de bevalling op een aangename manier, doordat hij/zij wordt aangemoedigd en begeleid door de Doula. Zo kunnen beide ouders genieten van het moment dat hun kleine wonder de wereld in komt.

Het is belangrijk om te weten dat een drukke verlosafdeling met veel lawaai, veel verschillende hulpverleners en een uitgeputte partner naast je bed, een van de meest eenzame ervaringen is die je als vrouw kan meemaken. Rust, aandacht en ondersteuning blijven belangrijke termen in deze tijd waarin medische technologie al vaak de overhand durft te nemen. De connectie met de eigen natuur wordt daardoor vaak naar achter geschoven. Als Doula heb je dus de belangrijke taak om vrouwen te empoweren tijdens hun reis naar het moederschap. Een goede Doula beschikt over een sterk empathisch vermogen en een goede emotionele intelligentie. Ze moet goed kunnen communiceren met de ouders, zorgverleners en collega Doula’s. Bovendien zijn intuïtie en gevoel belangrijke begrippen in haar taak. Het is nodig een goed inzicht te hebben in de psychologie en emotionele beleving tijdens de zwangerschap en geboorte. Ze beschikt ook over engagement, verantwoordelijkheidszin en geduld.

Voordelen – Onderzoeken bewijzen dat de aanwezigheid van een Doula wel effectief voordelen heeft. Zo is de kans op een keizersnede veel minder groot als je je door een Doula laat begeleiden tijdens je zwangerschap en bevalling, is de duur van de bevalling vaak korter, is de kans dat je kiest voor een epidurale verdoving kleiner als ook de kans dat je bevalling moet ingeleid worden. Medische ingrepen worden bij een doula-begeleiding veel minder uitgevoerd.

Heb je vragen of opmerkingen? Ik hoor ze graag!

Liefs, Linde

Wereld Borstvoedingsweek 2020

Enkele dagen geleden schreef ik op mijn IGpagina een bericht over de Wereld Borstvoedingsweek. Hierin vertelde in jullie dat ik als Doula absoluut pro-borstvoeding ben. Maar dat wil niet zeggen dat, als je door mij bijgestaan wil worden, je dan ook sowieso voor borstvoeding moet kiezen. Als Doula zorg je voor het welzijn van het zwangere koppel, en niet om je eigen mening door te drijven. Tijdens prenatale gesprekjes geef ik uitleg over de voor- en nadelen van zowel borst- als flesvoeding. Je bent volledig vrij in de keuze die je maakt. De allerbelangrijkste taak van een Doula bestaat uit de zwangere vrouw op haar gemak laten voelen, en ze dus een beslissing te laten nemen waarbij zij zich 100% goed voelt.

Ik schreef ook in die post een stukje over voeden in het openbaar. Helaas wordt dat de dag van vandaag nog steeds als een taboe ervaren. Terwijl je kindje de borst geven toch gewoon het allermooiste is dat er bestaat?

‘Gewoonborstvoeding’ (een webwinkel voor borstvoedende mama’s) stuurde mij meteen na het plaatsen van dit bericht een reactie met daarin de link naar een onderzoek dat zij de afgelopen periode hebben gevoerd. Zij vroegen mij of ik dit artikel op mijn blog wilde plaatsen met daarbij mijn persoonlijk verhaal. Dus vandaar dit blogje. Het artikel met de resultaten van dat onderzoek lees je hier.

Ik vroeg via mijn IGstories of er mama’s zich geroepen voelden om hun borstvoedingsavontuur met mij te delen. Ik kreeg daar heel wat reacties op. Ze vonden het heel erg fijn zo’n intense beleving te kunnen neerschrijven en te delen met anderen. Dat is ook nog één van de redenen waarom ik die vraag op Instagram neerschreef. Schrijven kan je gevoelens en gedachten hierover echt goed ordenen. Veel mama’s gaven aan dat dit echt ideaal was om deze intense periode van bevallen en borstvoeden tijdens deze coronacrisis een plaatsje te kunnen geven.

Hieronder delen de mama’tjes en ik graag hun borstvoedingsavontuur met jullie:

Geschreven door de mama van Nore Marie – Op 21 juli gaf ik de laatste keer borstvoeding aan Nore Marie. Die dag was ze exact twee maanden oud. Ze huilde toen bijna drie weken onophoudelijk, krampjes dachten we. Ik zat er een beetje onderdoor. De hele dag door huilde ze of hing ze aan de borst. Ze zoog al mijn energie weg! Er lag ook zo’n druk op mijn schouders; zorgen voor mijn baby, qualitytime met mijn man en het huishouden.. Tot we op 22 juli zijn gestart met flesvoeding. Ze eet vier keer per dag op hetzelfde moment, slaapt de nachten door en lacht altijd als ze wakker is. Een totaal ander kind, echt geweldig! 😊 Wat kunnen we nu van haar genieten! Op diezelfde dag werd ze ook gewogen, ze kwam 330gram bij op zes dagen!! Dus ze kreeg van mij niet voldoende eten. Dit gaf mij een énorm schuldgevoel, maar de stress is nu helemaal verdwenen. Zowel ons baby’tje als ikzelf zijn veel gelukkiger! 😊 Borstvoeding is niet weggelegd voor mij en voel me er niet slecht over. Ik heb in het openbaar geen enkele opmerking gekregen tijdens het voeden, maar wel toen we met ons baby’tje op restaurant zaten.. Jammer!

Geschreven door de mama van Louise – Ik heb zo’n 2,5 maanden borstvoeding gegeven, na een spoedkeizersnede. Helaas stond de borstvoeding mijn eigen herstel in de weg. Daarom ben ik er mee gestopt. Zuigt letterlijk alle energie uit je lichaam.. Maar damn, het is wel schoon en fijn 😊. Ik had het ergens wel moeilijk deze beslissing te nemen, maar achteraf gebleken wel de beste keuze. Het is een heftige periode geweest, inclusief corona… hip hoi.

Geschreven door de mama van Liam – Ik was er deze keer op voorbereid. Ik had me na mijn vorige borstvoedingsavontuur met mijn oudste zoontje verder ingelezen en verdiept in borstvoeding, omdat ik het zo fascinerend vond. De borstvoeding van mijn eerste zoontje was echt een succesverhaal! Dat kwam zo uit de boekjes. Je zag hem werkelijk groeien op mijn mamamelk. Op 4 maart 2020 begon mijn tweede borstvoedingsverhaal. Mijn zoontje werd bij mij gelegd en ik bood hem meteen mijn borst aan. Ik had hier zo naar uitgekeken, ik was zo verheugd om nog eens te mogen voeden. Liam hapte meteen aan, had een erg sterk zuigvermogen en leek er mee weg te zijn. Ik was blij! De eerste dagen waren pittig. Mijn man ging meteen weer aan het werk (zelfstandige) en we hebben nog een spruit van 3,5 rondlopen. Maar oké, die ging die dagen naar school en dat maakte dus enkel de ochtend en avonden druk. Maar toen viel het land stil. Zeg maar; de wereld stil. En ergens tussen die stilte zat ik in een massale chaos van een week oude baby en een kleuter die nu non-stop thuis was. Daarbovenop waren we net een week verhuisd, en stond het hier dus nog aardig te dansen.. Mijn hele plannetje, mijn bedoeling, visie, doelen en structuur vielen allemaal weg. De hulp die ik voor ogen had van mijn ouders, schoonouders en kraamzorg verdween en ik zat alleen met mijn twee kindjes thuis. Ik heb gehuild, veel gehuild. En niemand kwam mij troosten. Mijn ouders videobelden me meermaals per dag. Mama zag mijn vermoeidheid en huilde samen met mij mee. Onbewust was ik Liam minder en minder aan het aanleggen.. Of beter gezegd; minder lang. Omdat mijn kleuter ook honger, dorst en mama nodig had. Ons kleintje geraakte daardoor meer en meer overstuur en de voedingen verliepen stressvoller en houterig. En zo ben ik nochtans helemaal niet! Ik kan die toch? Ik heb dit nog al gedaan! Ik heb toch melk? Waarom drink je niet? Heb je wel voldoende? Moet ik nog aanleggen of even wachten? Ik wist het niet meer. Ik huilde nog meer en mijn productie ging zienderogen achteruit. Ik belde toen mijn vroedvrouw op, die ook lactatiekundige is en mij (ook bij mijn eerste zoontje) fantastisch heeft bijgestaan. Ze kende me, ze wist dat ik dit wel kon. Maar Liam kon het niet. Hij had inmiddels een verkeerde drinktechniek ontwikkeld, kon de vacuüm niet houden en kreeg dus veel de weinig mamamelk binnen. Ik bleef volhouden, andere houdingen proberen, gebruikte een haakaa, gaf de opgevangen melk bij nadien… Maar kolven lukte me niet. Ik had hier ook bij mijn eerste zoontje erg veel moeite mee, nu kon ik de fut er ook niet instoppen. Ik had al zoveel stress en weinig tijd, daar kon ik me niet ook nog mee bezig houden. Niet ten koste van de (al erg weinige) tijd met m’n oudste zoontje. Na 6 weken ploeteren werd Liam opnieuw gewogen. De cijfertjes verschenen en hij was amper 100 gram bijgekomen ten opzichte van de vorige keer. Hij sliep bijna continu, en dan bedoel ik echt continu! Hij was in een soort ‘survival-modus’ gegaan waarbij hij al zijn krachten moest sparen. Ik kon dit niet laten gebeuren, ik wou dit zo graag zien lukken, maar niet ten koste van zijn gezondheid. Ik besloot op een zondag avond hem een flesje kunstvoeding bij te geven. Mijn liefste vriendin, die zelf ook een woelige borstvoeding heeft gekend, bracht me de kunstvoeding. Met tranen gaf ik hem zijn eerste flesje kunstvoeding, wat hij gulzig naar binnen werkte. Hij was voldaan, lief in slaapgevallen en ik huilde nog harder. Ik voelde me gefaald en ook erg onbegrepen. Mijn familie begreep niet waar ik zo’n punt van maakte. Ik moest maar gewoon blij zijn dat hij zo flink zijn flesje dronk! Eerlijk gezegd denk ik ook dat enkel borstvoedende mama’s dit begrijpen en zich in mijn gevoelens kunnen herkennen. Ik heb dan ook erg veel steun gehad aan mijn mede mama-maatje. Zonder haar had ik dit niet volgehouden! Nu zijn we vijf maanden verder, en drinkt mijn kleintje nog steeds bij mij! We combineren borst- en kunstvoeding en dat lukt prima voor ons! Ik ben zo ontzettend blij dat ik nog kan voeden, ook al zijn het maar ‘voorgerechtjes’ en ‘dessertjes’. Want zo noem ik mijn voedingsmomenten, omdat hij hier geen volledige voedingen uithaalt 😊. En mijn doel (de welgekende zes maanden mijlpaal) is in aantocht! En wij gaan dit vieren.. 😊 en gaan nog fijn door zolang het kan! Ik zou zelf gedurende deze borstvoedingsweek mijn verhaal willen delen op Instagram, maar merk toch dat ik niet echt durf het zo openbaar te zetten. De angst voor commentaar bestaat echt, jammer eigenlijk!

Geschreven door de mama van Juliette – Al bijna 1 jaar geef ik ondertussen borstvoeding, nooit gedacht dat we zo lang zouden doorgaan, mijn meisje en ik. We hebben na een moeilijke eerste aantal weken onze draai erin gevonden en nu zouden we allebei niet meer zonder kunnen. Al zal er natuurlijk altijd wel een moment komen dat het stopt, maar momenteel gaan we nog even door. De eerste weken vond ik het meest moeilijk, me volledig overgeven aan haar ritme. Ik ben namelijk iemand die de zaken graag volgens een bepaald tijdschema heeft, maar dat kan bij een baby die borstvoeding krijgt niet. In het begin heb ik me dan ook meermaals afgevraagd; ‘heeft ze nu weeral honger’, ‘ze slaapt zo weinig, heb ik geen melk genoeg? ’,… Ik wou dat ik me voordien beter geïnformeerd had over borstvoeding en wat daar allemaal bij komt kijken. Een praatgroep met andere mama’s over borstvoeding zou tijdens die eerste weken ook heel nuttig geweest zijn. Een goed netwerk is bij borstvoeding en mama worden in het algemeen zo belangrijk. Ik kan mama’s alleen maar aanraden om steun te zoeken bij elkaar. Er kwam verschillende kantelpunten waarin ik overwoog te stoppen. Toen ik terug ging werken na 4 maanden bijvoorbeeld, maar ik besloot toch te gaan kolven overdag (3x). Wat was dat zwaar! Nooit had ik gedacht dat ik dat ging volhouden maar mede door de steun van mijn lieve man en collega’s is me dat gelukt. Voeden in het openbaar vind ik nog steeds eng, al trek ik me daar veel minder van aan dan in het begin. Ik heb nooit negatieve opmerkingen gehad en als het mensen niet aanstaat, dan moeten ze maar wegkijken. Wel heb ik lieve blikken van anderen ontvangen toen ik openbaar voedde en dat gaf me zeker steun. Nu is bijna een jaar borstvoeding geef, vraagt mijn omgeving minder wanneer ik ga stoppen en lijken ze het meer te accepteren. Toch vind ik dat er nog veel taboe rond ‘langvoeden’ is (al vind ik langvoeden een fout woord, de WHO adviseert namelijk 2 jaar borstvoeding😊). Ik volg daarom een aantal mama’s op Instagram met baby’s aan de borst en dat geeft me steun om me soms minder ‘abnormaal’ te voelen. Aan alle mama’s overal ter wereld, maak vooral de keuze waar jij je goed bij voelt. Vanuit mijn ervaring kan ik alleen maar zeggen dat ik geniet van de 101 dingen die mijn ‘borstjes’ kunnen oplossen. Ik ben op vele zaken trots in mijn leven maar op niets ben ik zo trots als mijn babytje dat ik kan doen groeien met mijn powermelkje. Ik hoop dat we samen nog veel melkmomentjes mogen beleven 😊.

Ik wil graag Gewoonborstvoeding bedanken om aan mij te denken, en ook dit bericht te delen op jullie pagina, als ook alle lieve mama’s om hun verhaal zo open met ons te willen delen. Jullie zijn toppers, allemaal.

Hoe denken jullie over het wel of niet geven van borstvoeding?

Liefs

Linde